بنای باستانی با رازی خارق العاده

بر طبق افسانه ها این مجموعه سنگی توسط مرلین (Merlin) جادوگر ساخته شده اما در واقع این بنا بسیار قبل تر از دوران شاه آرتور وجود داشته است. مهم تر این که باید از خود پرسید کارگران چطور توانسته اند این تخته سنگ های بزرگ را از معدن سنگی که صدها کیلومتر آن طرف تر وجود دارد به این مکان منتقل کنند؟ هدف از ساخت این بنا نیز به روشنی مشخص نیست. شاید استون هنج یک رصدخانه بوده باشد (مکان قرار گیری سنگ ها دقیقا به ساختار منظومه شمسی شبیه است) یا حتی یک مکان عبادت (این مکان در دورانی به عنوان عبادتگاه فرقه هایی از مسیحیت استفاده می شده است) و شاید هم هیچ وقت جواب این سوال را پیدا نکنیم.

 

معبد بعلبک با سازه های باستانی خود ویرانه ای به جا مانده از یک شهر پررونق قدیمی است. اما یک سوال بزرگ وجود دارد: رومیان هیچ تکنولوژی پیشرفته ای نداشتند که با استفاده از آن بتوانند این قطعه سنگ های ۱٫۰۰۰ تنی را نصب کنند پس چطور این سنگ های بزرگ افراشته شده اند؟! برای درک عظمت سنگ های این بنا باید بدانید که معبد پارتنون (Parthenon) در آتن از لحاظ بزرگی نصف این بنای بزرگ باستانی است و بزرگ ترین قطعه سنگی اهرام ثلاثه (Pyramid) تنها ۹۰ تن وزن دارد. برخی گذاشتن سنگ های زیرین این بنا را به مصریان و برخی دیگر به غول ها نسبت می دهند. البته برخی دیگر نیز معتقدند که این بنا در واقع پایه برج بابل (Babel tower) بوده است.

 

علی رغم این که کارگران چندین بار برای جاده سازی به این مکان یادبود وارد شدند اما نزدیک به سه قرن پس از آن بود که محققان به بررسی این بنای شگفت انگیز پرداختند. کاوش ها نشان داده است که این مکان قبلا یک گنبد با قطر بسیار زیاد بوده و بیشتر از اهرام ثلاثه مصر قدمت دارد. باستان شناسان در مرکز این بنا یک مقبره پیدا کرده اند. اگر در کوتاه ترین یا درازترین روز سال به این مکان بروید شاهد یک پدیده فوق العاده زیبا خواهید بود و نور کم کم تمام فضای این مقبره را روشن می کند. بر طبق افسانه های ایرلندی این مکان محل ورود به دنیای جن ها و پریان است.

 

در شیب کوه های قفقاز شمالی سازه های خانه مانندی وجود دارد که از تخته سنگ ساخته شده اند. در قسمت پایین نمای بیرونی هر سازه یک سوراخ وجود دارد که می توان آن را مسدود کرد. نکته جالب اینجاست که وزن هرکدام از این تخته سنگ ها از چندین تن فراتر می رود اما چنان روی هم قرار گرفته اند که نمی توان تیغه باریک چاقو را بین آن ها فرو برد. قدمت این سازه ها به بیش از ۵٫۰۰۰ سال می رسد. مردم محلی عقیده دارند که برخی از این سازه های سنگی خاصیت درمانی دارند از جمله یکی از سازه ها که وولکونسکی (Volkonsky) نامیده می شود. جالب اینجاست که سازه های سنگی مشابهی در تمام نقاط دنیا وجود دارد.

 

یکی از بزرگ ترین مناطق محل سکونت قوم مایا (Maya) در داخل جنگلی سرسبز در کشور گواتمالا واقع شده است. در این محل استخرهای زیبا، یک زمین برای بازی با توپ و تعدادی قصر وجود دارد. نکته جالب در مورد این شهر باستانی اهرام قرار گرفته در گوشه های آنند که هرکدام از آن ها به صورت موقتی و بر اساس دوره ساخته شده اند. نظریات متفاوتی در مورد کارکرد این اهرام وجود دارد:عبادتگاه های مذهبی، مراکز تحقیقاتی، گورستان و یا همه آن ها. ریشه واژه "تیکال” نیز تاکنون مشخص نشده است. با این وجود این شهر باستانی یک لقب خاص دارد: "شهر آواها” زیرا هر صدای کوچکی در این مکان انعکاس پیدا می کند.

 

جزایر سولووتسکی (Solovetsky islands) با سازه های سنگی مارپیچ عجیبی تزیین شده اند که مردم محلی آن ها را "بابل ها” (Babylons) می نامند. ورودی و خروجی این مارپیچ ها یکی است و اگر شما دقیقا مسیری که با استفاده از سنگ ها درست شده را تعقیب کنید بعد از اتمام مسیر از همان جایی که وارد شده بودید خارج خواهید شد. اما دلیل ساخت این سازه چه بوده است؟! برخی محققان بر این باورند که این سازه های سنگی برای به دام انداختن ماهی ها ساخته شده اند. برخی دیگر بر این عقیده اند که وسیله ای برای سرگرمی بوده و از آن ها به عنوان یک مکان رقص و بازی استفاده می شده است. اما اکثر افراد معتقدند که این سازه ها مکانی برای تشریفات مذهبی بوده اند که در مرز با دنیای موجودات جادویی ساخته شده اند.

 

این بنای سنگی سنگر مانند در ارتفاع ۹۰۰ متری از سطح دریا در میان سنگ ها پنهان شده است. سازندگان این سازه وقت زیادی را صرف تراشیدن سنگ ها و ساختن این بنای زیبا کرده اند. در انتهای دره خنک و عمیق سیک (Siq canyon) با نمای زیبای ستون ها و ایوان های بزرگ ساختمان "الخزانه” (به معنای گنجینه) مواجه می شوید. گفته می شود که این بنا یک مقبره بسیار بزرگ بوده است. اما چطور حکاکان توانسته اند چنین بنای عظیمی را حکاکی کنند. گذشته از آن انجام چنین حکاکی های گسترده ای بدون استفاده از داربست غیرممکن به نظر می رسد و عجیب تر اینکه در دوران ساخت این بنا داربست وجود نداشته است.

 

این گوی های سنگی ماقبل تاریخ که در ساحل اقیانوس آرام قرار داشتند تقریبا به طور کامل قربانی تخریب شده اند زیرا کارگرانی که این گوی ها را پیدا کرده بودند گمان می کردند که در داخل آن ها طلا قرار داده شده است. از اینرو این سازه های زیبا دچار صدمه شده اند اما مسئولین محلی برای جذب توریست ها، این گ.ی های سنگی را در میدان های شهر قرار داده اند. به خاطر جابجایی های فراوانی که صورت گرفته است نمی توان تاریخ دقیق ساخت این گوی ها را مشخص کرد. برخی بر این باورند که این گوی ها در نتیجه فشار آب به این شکل درآمده اند که زیاد توجیه پذیر به نظر نمی رسد. اما هنوز معلوم نیست که این گوی های عظیم الجثه نماد دیگر سیاره ها هستند یا نشانه هایی برای تعیین مرزها. برای هیچ کدام از این فرضیات مدرک قانع کننده ای وجود ندارد.

 

مقبره کین شی هوانگ (Qin Shi Huang) حاوی ۸٫۰۰۰ مجسمه از اسب ها و جنگجویان باستانی چینی است. مجسمه های سفالین بدون سنت خاصی همراه با حاکم آن زمان سرزمین های چین دفن شده اند. این لشکر دست ساز که در ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح ساخته شده دارای اندازه های طبیعی است و کوچک ترین جزییات نیز در ساخت آن ها رعایت شده به طوری که هیچ دو صورتی مانند هم نیستند. در طول کاوش هایی که در دهه ۱۹۷۰ میلادی در این مکان انجام شد باستان شناسان با احتیاط کامل این ارتش سفالین را از زیر خاک درآوردند. برای مثال طبق یک افسانه قدیمی رودهایی از جیوه امپراطور را در زندگی بعد از مرگ خود همراهی می کنند و کاوشگران باید این مسئله را در نظر می گرفتند.

 

اروپاییان تا قرن بیست و یکم میلادی از این عمارت اطلاعی نداشتند و زمانی که از وجود آن مطلع شدند فکر می کردند که توسط خمرهای سرخ ساخته شده است. بناهای متراکم در برخی نقاط تشخیص درزهای بین دیوارها را مشکل می سازد. سنگ هایی که در این معابد به کار رفته اند بسیار صاف و صیقلی هستند و در بین سنگ ها از هیچ ماده چسبنده ای استفاده نشده است. جمعاً ۲۰۰ معبد در این عمارت وجود دارد که طراحی آن ها طوری است که از هر طرف که به آن نگاه کنید تنها سه معبد را خواهید دید. در فصول بارانی نمای این عمارت انسان را مسحور خود می کند: خندق بزرگ پر از آب دورادور عمارت آنگکور وان آن را به جزیره ای در وسط یک اقیانوس بزرگ تبدیل کرده است.

در قطعه کوچکی از ساحل جزیره ایستر مجسمه های سنگی عظیم الجثه ای به نام موآی (moai) قرار داده شده است. شواهد نشان می دهد که این مجسمه ها را از جاهای دیگر به این جا آورده اند. البته سازه های مجسمه ای دیگری نیز در محل وجود دارد که از این بت های سنگی سنگین تر هستند. متاسفانه نسل افرادی که نیاکانشان این سازه های غول پیکر را ساخته بودند به خاطر تجارت برده از بین رفته است. به همین دلیل نمی توان دلیل ساخت این بت های سنگی را دریافت. از اینرو تنها یک راه برای رمزگشایی از راز این مجسمه ها وجود دارد و آن نیز بررسی کردن ظاهر خود این مجسمه ها است. تحقیقات نشان داده که ساخت چنین سازه هایی در زمان خود امکان پذیر بوده اما چگونگی انجام این کار تاکنون در هاله ای از ابهام قرار دارد.

 

نبم تنه بزرگ ابوالهول که در بیابان های مصر قرار دارد به راز آلودترین سازه جهان تبدیل شده است. باور عمده بر این است که احتمالاً این مجسمه توسط فراعنه مصر شاخته شده باشد. با این وجود سازندگان آن تنها موفق شده اند نیم تنه بالایی این مجسمه را بسازند که شبیه شیر بوده و کاملا خط بندی شده است. شاید این خطوط در جریان سیل بزرگ به وجود آمده باشند. مورد عجیب دیگر این است که سر این مجسمه با دیگر بخش های آن تناسب ندارد. علاوه بر این در داخل این مجسمه غول پیکر اتاق هایی وجود دارد که هر تلاشی برای مطالعه و بررسی آن ها با اتفاقاتی غیرمنتظره یا دخالت عوامل حکومتی همراه شده است. آیا ممکن است که این مجسمه نگهبان صحرا نبوده و حاوی رازهایی از شهر غرق شده آتلانتیس باشد؟!