آن ها قبرستان مخصوصی دارند که به قبرستان mammoth معروف است و بعد از مرگ در این قبرستان برای آن ها خانه های لوکس ساخته می شود! این قبرستان مثل یک محله کوچک می ماند که در آن قبرها به شکل خانه هایی با همه جور امکانات لازم ساخته می شوند.
این مقبره های منحصربفرد که در دو طرف خیابان قبرستان در کنار یکدیگر قرار دارند از چنان امکاناتی برخوردارند که خیلی از زنده ها در حسرت این امکانات هستند.
در این خانه ها آشپرخانه ها و حمام هایی مجهز و اتاق های باشکوه وجود دارد و حتی در بعضی از آن ها افرادی زندگی می کنند که به نظر می آید از این که خانه خود را با مرده تقسیم کرده اند ناراحت نیستند! اگر می خواهید از این قبرستان مانیل بیشتر بدانید در ادامهما را همراهی کنید.
اینکه این قبرستان برای چه ساخته شد به زمانی برمی گردد که در قرن ۱۹ استعمارگرهای اسپانیایی که کنترل مانیل را در اختیار داشتند نمی گذاشتند تا چینی ها در قبرستان کاتولیک ها دفن شوند برای همین گروهی از تاجرهای چینی مانیل این قبرستان ۵ هکتاری را در ۴ کیلومتری شمال شهر چینی های مانیل ساختند.
به نظر می آید لوکس بودن این قبرستان نشان دهنده احترام زیاد چینی ها به اعضای خانواده فوت شده خودشان است. آن ها اعتقاد دارند که روح مرده هایشان در جهان دیگری زندگی می کند و قبرهای آن ها در واقع خانه های آن ها در زمین هستند، برای همین اگر خانواده ای ثروتمند باشد و توانایی مالی داشته باشد باید خانه ای چند طبقه برای بعد از مرگ فرد فوت شده بسازد.
این قبرستان دومین قبرستان قدیمی شهر
است و هیچ کودکی در آن دفن نمی شود. به نظر می آید که این قبرستان در
ابتدا به این شکل نبوده چون در قوانین اولیه آن که بر روی تخته سنگ هایی
حکاکی شده این طور نوشته شده که: «ثروتمندان باید به صورت ساده دفن شوند و
دفن آن ها باید مطابق با سنت های چینی باشد، از طرفی طراحی قبر باید ساده و
در عین حال محترمانه باشد» . اما امروز با نگاه کردن به این قبرستان به
راحتی می شود فهمید که همه این قوانین فراموش شده است.
خانه های این قبرستان آنقدر راحتند که خیلی از اقوام و بستگان برای همیشه در آن ها می مانند چون در این خانه ها حتی امکانات مدرن مثل برق، آب، خط تلفن و حتی رستوران هم وجود دارد. بعضی از این خانه ها حتی نگهبان دارند که از آن ها مراقبت می کند و آن ها را تمیز نگه می دارد.
اینجا مثل دهکده ای برای مرده
ها می ماند و قبرستانی است که نمونه آن را در جای دیگری از دنیا پیدا نمی
شود. این قبرستان با قبرستان های معمولی ای که تا به حال دیده اید تفاوت
های زیادی دارد و در آن انگار در منطقه مسکونی ای هستید که خانه هایی لوکس
در آن قرار دارد. در قسمتی از این قبرستان که به بخش میلیونرها معروف است
خانه هایی بسیار لوکس و مجسمه هایی باشکوه از افرادی که مرده اند را می
بینید. این خانه ها اغلب از مرمرهای ایتالیایی وارداتی ساخته شده اند و در
بیرون آن ها باغ و بالکن هایی هست که از طریق پله به بالا راه دارند.
این قبرستان منحصربفرد یکی از گران ترین قبرستان های دنیاست و امروز به یکی از جاذبه های گردشگری محبوب شهر تبدیل شده که گردشگران زیادی از آن دیدن می کنند. جالبه که در شهری مثل مانیل یک قبرستان به جاذبه ی گردشگری تبدیل شده و گردشگران معمولا یک تا دو ساعت را در آن می گذرانند. در داخل این قبرستان مغازه هایی را پیدا می کنید که خوراکی می فروشند و با اینکه خیلی از ساکنانش سال ها قبل از این قبرستان بیرون رفته اند اما هنوز هم چند نفری در این خانه ها زندگی می کنند. این قبرستان واقعا ارزش بازدید دارد، ورودی آن رایگان است ولی در آن راهنمایانی هستند که با دریافت ۲۰۰ پزو قسمت های جالب توجه آن را به شما نشان می دهند به طوری که با دادن این پول می توانید انتظار داشته باشید که تمام قسمت های جالب این قبرستان را ببینید. گردشگران ماجراجو می توانند دوچرخه کرایه کنند و خودشان قسمت های مختلف قبرستان را تماشا کنند.
هر یکشنبه، چینی ها به این قبرستان می روند تا یاد مرده های خود را زنده کنند. آن ها غذای مفصلی درست می کنند و دور میز می نشینند و یک صندلی خالی هم برای فرد فوت شده در نظر می گیرند. این قبرستان جایی است که در آن به خوبی تفاوت بین شیوه زندگی فقیرها و ثروتمندان را می بینید؛ از یک طرف ثروتمندان هم در هنگام زندگی و هم در هنگام مرگ خانه های مجلل دارند و از طرفی فقیرهایی هستند که در محله های فقیرنشین زندگی می کنند و هر روز برای زنده ماندن تلاش می کنند.
جالبه که اینجا تنها قبرستان مانیل نیست که در آن مرده ها و زنده ها در کنار هم زندگی می کنند. قبلا هم در مورد قبرستان دیگری در شمال مانیل نوشتیم و گفتیم که حدود ۱۰ هزار نفر افراد بی خانمان در آن زندگی می کنند. در این قبرستان که بر عکس قبرستان چینی ها قبرستان فقیرنشین هاست سال هاست که مسئولین تلاش می کنند تا مردم را از قبرستان بیرون کنند و به آن ها خانه های دیگری بدهند اما بیشتر آن ها ترجیح می دهند تا در همان خانه های ترسناک خود در قبرستان زندگی کنند.
